Nieuws

“Vergeten te betalen”

5 april 2022

Heeft u een kantoorpen thuis liggen? Weet u ook nog hoe u aan die kantoorpen bent gekomen? Waarschijnlijk niet. Over het algemeen heerst er op de meeste bedrijven niet een dusdanige cultuur dat u zich zorgen maakt over het feit dat u een pen van kantoor thuis hebt. Maar bent u bekend met het zerotolerance beleid bij bedrijven?

De stewardess die op staande voet werd ontslagen voor het opeten van een zakje nootjes die worden uitgedeeld in het vliegtuig, of de werknemer die daags voor zijn pensioen werd ontslagen omdat hij een fles wijn mee naar huis nam, na afloop van het bedrijfsfeest dat voor hem werd gegeven. De rechtspraak zit vol van dit soort uitspraken waarbij sommige mensen denken: “Dit kan toch niet waar zijn” daar waar anderen zeggen “Je kent de regels, eigen schuld”. Graag leggen wij u de navolgende uitspraak voor van de Kantonrechter van de rechtbank Gelderland van 23 juli 2020 nr. 8539694.

Een medewerker van een grote winkelketen heeft de dag voor zijn vakanties 20 regenponcho’s op het werk gekocht. Na afloop van zijn dienst stopt de medewerker de regenponcho’s in een plastic tasje van € 0,03 die bij de kassa ligt. De medewerker heeft nog contact met een collega over het plastic tasje en gaat naar huis. Na terugkomst van zijn vakantie wordt de medewerker op gesprek geroepen bij de werkgever en het gesprek eindigt in een ontslag op staande voet.

De (ex)medewerker start een procedure bij de kantonrechter tegen zijn ontslag op staande voet. Uit de procedure volgt dat de (ex)medewerker niet consistent was omtrent zijn verklaring over het afrekenen van het plastic tasje. De kantonrechter acht de ernst van de dringende reden voor ontslag wel gegeven, immers het handelen in strijd met het zerotolerance beleid. De (ex)medewerker was goed voorgelicht omtrent het beleid. De rechter acht dat de aard van de dringende reden voor ontslag niet op gaat. Volgens de rechter is er van daadwerkelijke verrijking van de ‘dader’ geen sprake, nu het tasje bijna geen waarde heeft. Tevens is de staat van het dienstverband en de persoonlijke omstandigheden van de (ex)medewerker meegenomen in de afweging van de rechter.

De rechter komt tot het oordeel dat het ontslag op staande voet zonder dringende reden was. Ook zou onvoldoende zijn gebleken dat de winkelketen in dit specifieke geval geen andere (disciplinaire) maatregel had kunnen treffen dan ontslag. De (ex)medewerker heeft aangegeven zich te berusten in het ontslag, maar een billijke vergoeding te wensen. De winkelketen dient een schadevergoeding te betalen van € 2.945,75 bruto aan de medewerker, alsook de transitievergoeding van € 686,63.

De beoordeling van een ontslag op staande voet kan dus verschillen door de kleinste nuances. Dit zien wij ook terug in onze praktijk bij Van Gastel en Bal Advocaten. Uit de bovenstaande uitspraak blijkt dat steeds per specifiek geval het ontslag op staande voet dient te worden beoordeeld.

Brengt u de pen terug naar kantoor?  

 

< naar het nieuws overzicht